GoPro-gressie – Column PP-Elle

GoPro-gressie – Column PP-Elle. Heb jij dat nou ook? Wanneer je een film kijkt en je ziet de hoofdrolspeelster naar de achterdeur lopen omdat ze een raar geluid hoorde. De muziek bouwt de spanning nog verder op. En opeens begin je naar de televisie te schreeuwen alsof de actrice je ook daadwerkelijk hoort: “Open. Niet. Die. Deur!!!” Je ziet het nog gebeuren voordat het moment er is.

Nou dat heb ik exact zo als ik mijn GoPro filmpje van mijn laatste les terug kijk. Ik kijk naar mijn computerscherm, ik zie mij de nadering doen op final en ik zit naar de computerscherm te schreeuwen, naar mijzelf van een dag eerder: “Linksvoet! Geef linksvoet! Uitlijnen! Nee nu pas flaren. Ow muts, zie je nou, je wist het toch!”

Het is enorm leerzaam de beelden terug te kijken. Als een passagier in de geschiedenis kun je je fouten terug zien en jezelf instrueren het de volgende keer beter te doen. Maar er zitten ook twee mooie landingen bij en die heb ik stiekem net ietsjes vaker bekeken dan de slechtere. Goed voor de ego. Wel even dubbelchecken of ik het nou echt zelf deed, yep, mijn instructeur zat niet aan de controls.

Het was de derde les circuitjes vliegen en gelukkig waren er nu geen gusts. Wel crosswind maar daar heb ik minder moeite mee. Als het constant is. Prachtig helder blauwe lucht. Een kadootje na zoveel geannuleerde vluchten vanwege slecht weer. Ik begin nu meer te wennen aan het beeld van de grond die steeds dichterbij komt. Het heeft toch wel iets onheilspellends wanneer je met je neus richting de aarde steeds sneller lijkt te vliegen. Je kent het effect wel in de auto. Dichtbij lijkt alles voorbij te racen, kijk je in de verte dan gaat alles langzamer voorbij. Als je op final richting de grond vliegt, heb je het gevoel dat je versneld met je kont over het beton gaat schuren. De blaren voel je al aankomen. Onbewust wil ik dan te vroeg trekken en horizontaal vliegen. Gelukkig is de baan op Lelystad lang genoeg voor de beginnersangst. En door veel te oefenen train ik niet alleen mijn motoriek en de juiste inschattingen te maken, ook het verwachtingsplaatje wordt gesynchroniseerd met hoe het in werkelijkheid moet. Door het filmen van mijn lessen, kan ik dat thuis nog verder bekijken.

Dik een uur les heb ik ge-edit naar 15 minuten film met een muziekje erbij. Ik kan wel 10 keer achterelkaar op replay drukken. Met de grootste glimlach ooit. Familie en vrienden hebben er naar moeten kijken. Want die 15 minuten film is een kort kijkje in mijn droom. Iets wat mijn passie is, mijn doel, mijn liefde.

Ondanks dat ik na elke les een rimpel erbij krijg, is vliegen voor het hart een verjongingskuur.

PP-Elle